Op 29 december 2024 trad ik toe tot mijn zevende loge, PALLADIO. Juister gezegd: ik was één van de tien man die op die dag bijeenkwamen om die loge op te richten.
Dit is het stichtingsdocument:
en op de keerzijde staan de handtekeningen van de stichters, met de obediëntie waar zij de meestergraad verkregen hebben. Vijf staan vermeld onder "Grootoosten van België", twee onder "Le Droit Humain", twee onder "Reguliere Grootloge van België" en één onder "Grootoosten der Nederlanden". Dat is voor de meesten niét de obediëntie waar ze nu toe behoren. Verschillenden, waaronder ik, behoren tot geen enkele obediëntie meer.
De loge heeft geen kenteken, attributen of vaste locatie. De illustratie op het stichtingsdocument is een uitvoering van het z.g. Palladio-motief: een rondboog op zuilen, met aan weerzijden een smalle opening, afgesloten door een architraaf.
Het verslag van de oprichting, opgemaakt dezelfde dag nog, is als volgt.
Op zondag 29 december 2024 om twee uur 's middags zijn de meester-vrijmetselaars (tien namen) vergaderd ten huize van Broeder ... in .... De loge wordt geopend door Broeder ..., dienstdoend Meester, bijgestaan door Broeder ..., dienstdoend Opziener. De aanwezigen ondertekenen een stichtingsdocument, opgemaakt in tien exemplaren, waardoor om 14u40 de A.L. Palladio in het leven wordt geroepen. Broeder ... wordt door een geheime stemming als Meester verkozen, en Broeder ... wordt als Opziener bevestigd. Tijdens de tafelloge wordt de heildronk God zegene den Konink en het Ambacht en de Heildronk van de Vrijmetselaar uitgebracht, beide met bijhorend gezang. De tafelloge wordt besloten met de broederketen en het lied Lasst uns mit geschlung'nen Händen. De armenbeurs doet de ronde, en bevat een symbolisch bedrag dat overgemaakt zal worden aan de Voedselbank. Na het sluiten van de loge volgt een broedermaal opgevrolijkt door enkele liederen op maçonnieke teksten. Het geheel wordt besloten met de zesde strofe van het Wilhelmus, waarna de broeders zich naar alle windstreken verspreiden.
De oprichting van PALLADIO is gebeurd volgens de regels van de kunst, zodat niemand de legitimiteit ervan kan betwisten. Die loge zou in principe kunnen inwijdingen uitvoeren, maar het idee is toch dat zij weinig of geen fysieke bijeenkomsten zal beleggen. Aanvankelijk was het opzet dat haar bestaan, na de oprichting, helemaal "virtueel" zou zijn, maar onder de stichters zijn er velen die graag méér zouden zien gebeuren.
Ik heb, na mijn eervol ontslag uit de vrijmetselarij, vier keer een loge bezocht in de ongemakkelijke positie van iemand die er "niet meer" of "juist nog wel" bij was. Daaraan is dus nu een einde gekomen. Ik ben volwaardig lid van de volwaardige loge PALLADIO. Ik zal van deze status geen gebruik maken, want ik wens geen ontreddering te veroorzaken in de geesten van hen die menen dat loges maar kunnen bestaan bij de gratie van een grootmacht.
